پاري اوقات كه آدم بالاي ابر ها ميرود .. حتي به كمك طوقان بد نيست كه اين جا كه به طافق آسمان نزديك تر آست بر آنكه با دست نشانش مي دهد و نمي داند از چه رو مي خندد چنان مست ....
نذر دعايي بكند ...
پاري اوقات هم همان به كه در لابه لاي خاطرات خاك بخوريم ... اصلا فراموش شويم ...
پاري وقت هم ... دست مي دهيم ... محكم بگيريم اگر حتي او محكم نمي گيرد ...ول مي كند...
يا حق