سلام مرضيه جان خواستم تو وبلاگ خودت پيغام بزارم نشد كدش باز نميشد. اينا رو گفته بودم : اول در مورد كارت بود كه وقتي خوندم فكر كردم همونجا هستم و دارم همه چيو مي بينم خدا حفظش كنه اين رئيستو= دوم اينكه گفتي بي توقع ؟! خوب ميگم برات بي توقع دوستش داشتم بي توقع كنارش بودم بي توقع همراه و همگامش و اينقدر بي توقع بودم كه از اينهمه بي توقعي بي خيالم شد فقط وقتي يادم افتاد كه خودش توقعي خاص داشت اينقدر بيتوجهي كرد كه حتي يادش رفت حال بچه مريضشو بپرسه حالا تبريك خشك خالي تولد كه مهم نبود اما اينقدر بايد بي توقعي ام به به توجهي اون اثر بزاره كه حال بچه اشم نپرسه ؟! اون غرق خوشي و در خواستهاي رنگ وارنگ خودشه كه واقعا براش متاسفم .