سلام به همه دوستانی که تا بحال به من لطف داشته اند امروز آمدم اینجا تا از فرصت کوتاهی که دارم استفاده کرده و از این خانه و از شما مهربانان تشکری و خداحافظی کنم که با الطاف دوست عزیزم نازنین روبرو شدم ، لازم دونستم چند کلامی خطاب به نازنین عزیزم که همیشه مدیون محبت های بیدریغش هستم بنویسم و خطاب به عزیزانی که بصورت خصوصی و عمومی و ایمیل مطالبی را به من راهنمایی کرده اند . اینرا هم اضافه کنم که به آدرسهای شما هرگاه فرصت کنم می آیم و میخوانم و پیغام میگذارم .
باری .....
دوست عزیزم نازنین از محبتت بی نهایت ممنونم تو خیلی بمن لطف داری اما یادم نمیاد گفته باشم همه دلنوشته هایم را در وبلاگم مینویسم ؟!! و باید به تو و بقیه بگم این دل نوشته ها مربوط به گذشته ای نه چندان دوره که فقط در حد یک دلنوشته در روی سپید دفتره که من با قلم بی خاصیتم سیاهش کردم وگرنه ........آنچه که بر من گذشته است امیدوارم که بر سر هیچ بنی بشری نیاید سخت بود این مبارزه با خودم و زندگیم اما اینکار را کردم به این نتیجه رسیدم که این عشق زمینی ؛ عشق الهی مرا داشت تحت الشعاع خود قرار میداد و من به سادگی تصور میکردم یک ودیعه است از جانب خداوند منان اما این فقط تصور من بود من خویش را لایق ودایع الهی نمی بینم و خیال ندارم تا روزی که زنده ام دیگر در ماتم و عزای عشق بنشینم .از خداوند خواستم تا مهرش را از دلم بزداید زیرا طاقت آنهمه رنج و درماندگی را نداشتم . و فکر میکردم با این عشق من قدرتمند ترین زن دنیا هستم و هیچ چیز نمیتواند او را از من بگیرد . اما اشتباه میکردم. و حالا دیگر نه افسرده ام نه عاشق فردی زمینی و نه میخواهم هیچکس و هیچ چیز جز خدای لایزال بر دلم حکومت کند . به جرئت میگویم دیگر احساسی که داشت مرا از پای می انداخت در من وجود ندارد حالا بماند که چگونه به این نتایج رسیدم . گفتن سایر مطالبی که باعث چگونگی رساندن من به این مرحله بود صحیح نیست و میشود تکرار و تکرار و تکرار
اما دیگر نگران حال من نباشید . حالا غم من بخاطر این است که چقدر وقت و عمر گرانبهایم را هدر دادم و صرف فکر به این عشق و شکستهایش و مظالمش کرده ام برای خودم متاسفم که بسیار کوته فکر بودم . داشتن هرچیزی لیاقتی میخواهد پس حالا که دوباره لایق عشق الهیم شده ام از این ببعد برای عشقهای زمینی فقط احترام قائلم آنهم در وجود دیگران. آنان هرچه میکنند به خویش میکنند و مطابق همان هم به وعده گرفته میشوند .
دیگر تب ندارم دیگر دلم نمیطپد دیگر برای مردی اشک نمی ریزم چون مردی و مردانگی را مرده میپندارم((لا اقل در مدعیان مردانگی و قول وقرارهایشان )) دیگر برای هیچ قول وقراری ارزش قائل نمیشوم چون در این باب نیز صداقتی نمی بینم مگر به من ثابت شود ، دیگر احمقانه با احساس زندگی نخواهم کرد.
بگذار آنانی که می پندارند دنیا را فتح کرده اند در خیال خام پیروزی خود باقی بمانند ((آنانی که فکر میکنند آدمها بازیچه هایشان هستند))روزی همگان پی به حقیقت وجود خویش میبرند و در می یابند که دنیا فریبی بیش نیست ....چه برسد به آدمهایش که بهم دروغ میگویند ، ظلم میکنند ،توهین میکنند و ........... بیچارگانیم که فکر میکنیم دنیا تا ابد باقیست و ما نیز ابدی هستیم ، بدبختانیم که تصوراتمان در محدوده دایره دنیای خاکی میگردد و خویش را با آنسوی دیگر بیگانه می بینیم .
پس نازنیم برایم دل نسوزان که میدانی من از دلسوزی و دروغ همیشه متنفر بودم همیشه ..... چیزی که برای من اهمیت دارد در روی زمین خاکی و حاکی از تصوراتم صداقت و ایمان است لااقل من سعی میکنم اینها را از دست ندهم .
نازنینم اگر بگریم دیگر برای فرد نیست که هیچکس را دیگر لایق اشکهایم نمیبینم . مطمئن باش دیگر عکسی وجود ندارد که شبها درآغوش بگیرم همه جا را خالی کردم صاف و بکر عین روز اولش که جز عشق معبود عشق الهی خال یا نقطه ای سیاه نداشت و وامیگذارم آنان که به بازیهایشان مشغولند که خود میدانند چه میگویم ؟!ادامه بدهند، مرا دیگر با آنان کاری نیست ................
خویش را به حضرت دوست سپرده ام و آنان را نیز ..... خودش میداند که چه کند ؟ نه نفرین نه ناله نه انتقام نه دیگر حرف و سخنی ....آنان را به خودشان و خداوند واگذاشته ام .
و
خداحافظ یاران باوفایم ، دوستان مهربانم اگر روزی برگشتم و خواستم بنویسم گونه ای دیگر خواهد بود بی عشق زمینی و شاید ....نمیدانم تا خداوند چه خواهد پس خداوندا مرا آن ده که آن به ..........
خداحافظ
